Βιβλία
The Field (The quest for the secret force of the Universe)
Στο βιβλίο της με τίτλο The Field (The quest for the secret force of the Universe), η Lynne McTaggart, δημοσιογράφος και συγγραφέας, συγκεντρώνει μετά από εκτεταμένη έρευνα και εκατοντάδες συνεντεύξεις από επιστήμονες από όλο τον (δυτικό) κόσμο την υπάρχουσα πληροφορία σε σχέση με αυτό που αποκαλείται The Zero Point Field (ZPF) και τις εφαρμογές του. Το ZPF αποτελεί μια βασική έννοια της κβαντομηχανικής που αναφέρεται στη χαμηλότερη ενεργειακή κατάσταση ενός πεδίου, η οποία δεν είναι μηδενική.
Η συγγραφέας συγκεντρώνοντας τεκμήρια κυρίως από τον τομέα της Βιολογίας, αλλά και των σχετικά νέων νοητικών επιστημών (cognitive sciences), καταλήγει στο ότι όλα στο Σύμπαν συνδέονται μεταξύ τους μέσω αυτού του ιστού του ZPF. Η σύνδεση αυτή γίνεται τόσο σε επίπεδο ανταλλαγής πληροφορίας όσο και σε επίπεδο πρόσβασης στην άπειρη διαθέσιμη ενέργεια του ZPF. Με αυτόν τον τρόπο, η McTaggart ερμηνεύει μεταφυσικού τύπου φαινόμενα, την ικανότητα ίασης χωρίς χρήση φαρμάκων, τη δύναμη της προσευχής, την επίδραση της συγκέντρωσης και της παρατήρησης στο χώρο, τους ανθρώπους και τα αντικείμενα, την ικανότητα ορισμένων ατόμων να επηρεάζουν αποτελέσματα (εκβάσεις) σε καθαρά μηχανιστικό επίπεδο, τηλεπαθητικές ικανότητες, την βασιμότητα των μεθόδων της ομοιοπαθητικής και πολλά άλλα ακόμα.
Το βασικότερο είναι ότι οι ισχυρισμοί της McTaggart βασίζονται σε καθαρά επιστημονικά κριτήρια και κυρίως σε αποτελέσματα χιλιάδων πειραμάτων τόσο από διεθνώς αναγνωρισμένους επιστήμονες όσο και από ορισμένους “αμφιλεγόμενους”. Αυτό που λείπει από το βιβλίο είναι ένα γενικότερο φιλοσοφικό πλαίσιο για τα πράγματα και τη δημιουργία, αλλά το περιεχόμενό του ήδη αποτελεί από μόνο του υπεραρκετό κίνητρο για περαιτέρω μελέτη και αναζήτηση από τον ενδιαφερόμενο αναγνώστη.
Lynne McTaggart: The Field (The quest for the secret force of the Universe), Updated Edition, 2008, Harper, 268 σελίδες.
Προσωκρατικοί, Τόμος Γ’, Παρμενίδης
Ο Παρμενίδης (περ. 515-440 π.Χ.), ουσιαστικός αρχηγός της ελεατικής σχολής, θεωρείται ο συγγραφέας του έργου με τίτλο “Περί φύσεως” το οποίο διασώθηκε χάρη στον Σιμπλίκιο που έζησε 1000 χρόνια μετά τον Π.. Χονδρικά το έργο χωρίζεται σε δύο τμήματα: το πρώτο μέρος (από το οποίο διαθέτουμε περί το 90%), στο οποίο παρατίθεται ο πυρήνας της στόχασης του Π. περί της ουσίας του Όντος δηλαδή περί της Αλήθειας και το δεύτερο μέρος (από το οποίο διαθέτουμε περίπου το 10%), στο οποίο περιγράφεται η αισθητή πραγματικότητα το αίτιο δηλαδή των ανθρώπινων δοξασιών. Σύμφωνα με τον Ρούσσο, ο προσδιορισμός του Όντος στο πρώτο μέρος γίνεται (πάντοτε μέσω της νόησης) είτε με αποφατικό είτε με καταφατικό τρόπο:
- αγένητον, ανώλεθρον, ατρεμές (ακίνητο, πράο), ατέλεστον (τέλειο), άναρχον, άπαυστον, άσυλον (άθικτο), ουδέ διαιρετόν, ουδέ τι τη μάλλον – ουδέ τι χειρότερον (ούτε κάτι παραπάνω ούτε και λειψό σε κάτι), ουκ επιδευές (χωρίς να του λείπει κάτι), κ.λπ.
- ούλον, μουνογενές (μόνο του ως γένος), ομού παν, εν, συνεχές, ομοίον (όλο μαζί), έμπλεον (πλήρες), έμπεδον (στέρεο, ακλόνητο), τετελεσμένον, ισοπαλές (παντού ίσο), κ.λπ.
Στο πρώτο μέρος ο Π. εισάγει το αναλλοίωτο της ουσίας του Όντος, μια επαναστατική προσέγγιση σε σχέση με τις απόψεις των Ιώνων φιλοσόφων (Θαλής, Αναξίμανδρος, Αναξιμένης, Ηράκλειτος). Αν το Ον είναι αναλλοίωτο, το ζήτημα τώρα για τον Π. μετατοπίζεται στο πως θα ερμηνεύσει τα δεδομένα των αισθήσεων, δεδομένου ότι αυτές προσλαμβάνουν το Ον μέσω των συνεχών αλλοιώσεων στον αισθητό κόσμο και με τα αντίθετα γνωρίσματα από αυτά που η νόηση του αποδίδει: γένεση, φθορά και θάνατος, πολλαπλότητα, έλλειψη, αστάθεια, μεταβολή, κ.λπ. Κατά τον Π. λοιπόν, οι αισθήσεις παρέχουν απατηλές πληροφορίες σε σχέση με την ουσία του Όντος. Με αυτόν τον τρόπο και εξαιτίας του Π. περνάμε από τη “φυσική” των Ιώνων φιλοσόφων στο χώρο της “μετα-φυσικής” στη βάση του δίπολου αληθινή-φαινομενική πραγματικότητα (σώμα -ψυχή, ύλη-ενέργεια, κ.ο.κ.).
Ο ρόλος του Νου στη σκέψη του Π. είναι κυρίαρχος και ιδιαίτερος: “τό γάρ αυτό νοείν εστίν τε καί είναι”. Δεν υπάρχει, δηλαδή, αντικείμενο (Είναι) που να μη μπορεί να γίνει νόημα στο Νου και κυρίως, δεν υπάρχει νοητική σύλληψη, χωρίς κάποιο αντίστοιχο αντικείμενο. Ο Μέλισσος τροποποίησε σε ένα βαθμό τη διδασκαλία του Π. γενικεύοντας και τελειώνοντας ακόμα περισσότερο την έννοια του Όντος (άπειρο και ασώματο) το οποίο τώρα γίνεται απόλυτα υπερβατικό. Η οντολογία του Π. βρήκε τη φυσική συνέχειά της στον Πλατωνισμό.
Προσωκρατικοί, Τόμος Γ’, Παρμενίδης, Ιστορική Εισαγωγή, κείμενο, μετάφραση, ερμηνευτικά σχόλια Ε.Ν. Ρούσσος, Εκδ. Στιγμή, Αθήνα 2002, 150 σελ.
O Ιππότης με την σκουριασμένη πανοπλία
“O Ιππότης με την σκουριασμένη πανοπλία” είναι ένα μυθιστόρημα γραμμένο σαν παραμύθι που διαβάζεται μονορούφι. Με γλαφυρό ύφος, με πολύ χιούμορ, αρκετή γνώση ψυχολογίας και κάποια εμπειρία πνευματικής αναζήτησης, ο συγγραφέας του βιβλίου περιγράφει τις περιπέτειες ενός ιππότη στην προσπάθειά του να απαλλαγεί από τη σιδερένια πανοπλία του. Η πανοπλία είναι ο στενός ατομικός κύκλος του καθενός μας, που περιέχει τους ανθρώπους που (νομίζουμε ότι) αγαπάμε, τις συνήθειες, τις ιδέες και τις γνώσεις που έχουμε σωρεύσει, τις επιθυμίες μας και κυρίως την άποψή μας για το ποιοι είμαστε. Όλα αυτά καταντούν τελικά ένα παγιωμένο σύνολο, μια σιδερένια και ερμητικά κλειστή πανοπλία, που μας αποκόβει από την αληθινή μας φύση. Διαπιστώνοντας με κάποιο τρόπο την κατάσταση αυτή, ο ήρωας βρίσκει κατά καλή του τύχη έναν δάσκαλο που του υποδεικνύει τον τριπλό στόχο για την αναζήτηση της αλήθειας και την απαλλαγή από την πανοπλία του: ησυχία, γνώση και θέληση-θάρρος. Το ταξίδι του Ιππότη περιγράφεται ανάλαφρα και διασκεδαστικά μέχρι τον τελικό προορισμό του που είναι η υπέρτατη αλήθεια, δηλαδή η Αυτογνωσία.
Ο Robert Fisher είναι ένας αμερικανός συγγραφέας κωμωδιών που έγραψε κυρίως κείμενα για το ραδιόφωνο, την τηλεόραση και το θέατρο. Το βιβλίο του “O Ιππότης με την σκουριασμένη πανοπλία” γραμμένο το 1990, κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Όπερα (εκδ. 2007, σελ. 134) σε μετάφραση του Αχιλλέα Κυριακίδη.