Για δυο αιώνες έχει επικρατήσει στους πανεπιστημιακούς κύκλους η αντίληψη πως οι Ινδο-Άρειοι κατήλθαν στην περιοχή που σήμερα είναι η βόρειο-δυτική Ινδία και και το νότιο-ανατολικό Πακιστάν (Sapta-sindhu ‘η Γη των Επτά Ποταμών’, όπως λεγόταν τότε) γύρω στο 2000-1700 πκε (π.Χ.) από κάποια φαντασιακή αρχέγονη γενέτειρα κάπου στις νότιες στέπες της Ρωσίας, βόρεια του Πόντου και της Κασπίας.
Είναι φαντασιακή αυτή η θεωρία και βασισμένη μόνο σε γλωσσολογικές θεωρίες που αναπτύχθηκαν στα μέσα του 19ου αιώνα, με την ανατροπή παλαιότερων και πιο αξιόπιστων θεωρήσεων. Μα μια πιο προσεκτική εξέταση των γλωσσολογικών γεγονότων (και όχι παρδαλών εικασιών) δείχνει πως η Παλαιο-Σανσκριτική (ή Βεδική ή Παλαιο-Ινδική) είναι πολύ παλαιότερη όλων των Ινδο-Ευρωπαϊκών γλωσσών – και όχι μια από τις νεότερες όπως η φαντασιακή θεωρία διατείνεται.
Αρχαιολογικές, ανθρωπολογικές, γενετικές (DNA κλπ) και γεωλογικές (ποτάμια κλπ) μελέτες καθώς και τεκμήρια στα αρχαία Βεδικά και Ιρανικά (Περσικά) κείμενα, μα και αυτά των Χετταίων και άλλων, δείχνουν πως οι Ινδο-Άρειοι ήταν ήδη καλά εγκατεστημένοι στην ιστορική περιοχή τους τουλάχιστον εδώ και 6,5 χιλιετίες. Αρχαιολογικά, και εντελώς άσχετα με τις μηχανικά επαναλαμβανόμενες κραυγές των γλωσσολόγων και την περιφρονητική στάση τους απέναντι στους αρχαιολόγους, δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη εισόδου νέας κουλτούρας στην περιοχή πριν το 600 πκε!
Αυτές όλες και άλλες ενδελεχείς μελέτες, επιστημονικά τεκμηριωμένες, ώθησαν τον κ. Νίκο Καζάνα να γράψει πολλές δικές του και, κυρίως, το βιβλίο Vedic & Indo-European Studies (with full linguistic evidences), 2015, Aditya Prakashan, New Delhi, στο οποίο παρουσιάζονται λεπτομερώς όλα τα γεγονότα – και γι’αυτό τιμήθηκε το 2021 από την Ινδική κυβέρνηση με τη μεγάλου κύρους διάκριση Padma-Shri.
Nίκος Kαζάνας
Ινδολόγος, καθηγητής Φιλοσοφίας & Σανσκριτικών
Ιδρυτής & Διευθυντής του Ομίλου Μελετών
Μπορείτε να δείτε τη συνέντευξη που παραχώρησε στο Ινδικό διαδικτυακό κανάλι
